Nie czytałem ksiązki. Nie oglądałem całości filmu. Najpierw kątem oka spoglądałem na chłodna kompozycję barwną, słuchałem krótkich lakonicznych kwestii aktorów, potem zacząłem oglądać. Zainteresował mnie temat - dwoje nieznanych sobie ludzi łączy uczuciowa chemia za pośrednictwem elektronicznej sieci. Wierzę że jest możliwe takie wyładowanie damsko męskich potencjałów w jednym spojrzeniu, które mówi wszystko jak pomiędzy Ironsem i Binoche w Skazie Malle`a. Tu nawet spojrzenia nie było trzeba. Chyra precyzyjnie oddał swojego bohatera, był lodowaty i wyłączony - z dystansem i trochę z ciekawości prowadził konwersacje z Ewą. Cielecka to zjawisko. Jakby wyrzeźbiona z zimnej lawy wewnątrz której tkwi ciągle ognisty żar. Scena, gdy spoglądając na wieżę Eiffla zaczyna opuszczać dłoń po swym udzie, była mistrzostwem świata. Zakończenie takie jakie sobie wymarzyłem. Czekam z niecierpliwością na emisję w TV by obejrzeć dokładnie.